Het leven vieren

"We willen graag het leven vieren, kan dat ook?"

Dit was bijna de eerste vraag die de familie mij stelde. En mijn antwoord was: "Natuurlijk kun je het leven vieren." Hun man, vader en schoonvader was overleden na een langdurige ziekte. Hij had niet veel wensen, maar wist wel dat hij niet opgebaard wilde worden, zodat iedereen afscheid van hem kon nemen. Hij wilde graag het leven vieren, herinneringen ophalen en geen afscheid nemen. Dat afscheid hebben we klein gehouden, met alleen zijn eigen gezin en een aantal goede vrienden en familie. Zijn gezin heeft hem begeleid op zijn laatste weg, tot het einde, zo ver als ze maar konden.

Hierna zijn ze naar de bossen vertrokken, naar de kroeg waar hij zovele mooie momenten heeft beleefd. "Daar wil ik het leven vieren," had hij aangegeven en zo geschiedde. Zijn familie en allerbeste vrienden en oud-collega's werden uitgenodigd en ontvangen met een trapistenbiertje. Dat was wat hij zelf ook nog weleens lekker vond. Er werd een kleine ceremonie gehouden, waarin mooie herinneringen werden gedeeld. Er werd muziek geluisterd die zowel hij als het gezin mooi vond. Nadien werden er foto's getoond over zijn leven en er werd hartelijk gelachen. De sfeer was ontspannen, de gesprekken waren prettig en het leven werd gevierd.

Fijn dat ik op deze manier de familie heb kunnen bijstaan om zijn laatste wens in vervulling te kunnen laten gaan.