Het laatste station

De titel doet al vermoeden waar dit over zal gaan. Vaak gebruiken mensen deze zin als ze, vanuit een ziekenhuis of een niet meer te houden thuissituatie, worden geplaatst in een verzorgingshuis of in een hospice. “Dit zal mijn laatste station wel zijn,” zeggen ze dan. Soms hebben ze niet in de gaten dat ze ergens anders zijn en soms is het voor mensen ook een opluchting dat ze goed worden verzorgd, dat ze niet meer overal zelf op hoeven te letten, dat hun eten en drinken lekker voor hen wordt klaargemaakt.

Lees meer »

Na de uitvaart.......komt de rouw....

Als wij een uitvaart hebben verzorgd komen we na twee of drie weken nogmaals langs bij de nabestaande(n). Samen met hen bespreken we dan de gang van zaken rondom de begeleiding en de uitvaart van hun dierbare. Sommigen vertellen hoe ze zich nu voelen, anderen weten nog steeds niet óf ze iets voelen en hoe dat dan moet. Ze zijn een beetje uit het veld geslagen en weten vaak niet hoe ze met hun gevoelens moeten omgaan. “Nou begint het pas,” zeggen ze dan. En dat klopt natuurlijk ook. Ze moeten weer hun eigen weg vinden. Sommige dingen moeten ze opnieuw leren, bijvoorbeeld koken voor zichzelf, een wasmachine aanzetten, een spijker in de muur slaan of tuinieren. Alle dingen die eerst samen werden gedaan, komen nu neer op de schouders van de nabestaande(n). “En hoelang duurt dat rouwen?” wordt weleens aan ons gevraagd. Wij hebben daar geen antwoord op, want wij kunnen niet voelen wat een nabestaande voelt. We kunnen ons wel inleven in hun gevoelens, maar hoe ze die gevoelens ervaren is echt voor iedereen verschillend. We wijzen hen wel altijd op de hulp van instanties, zoals een begeleider voor hulp met de papieren afwikkeling of een rouwcoach of rouwbegeleiding bijvoorbeeld door deelname aan een Rouwcafé in hun buurt. Echter, dit zijn allemaal aspecten en stappen waar men naar toe moet groeien. Voor rouw staat geen tijd, maar het is ontzettend moeilijk. De ene dag gaat het wat beter dan de andere. En er komen ook weken, waarin je denkt: “Het gaat best goed met me.” En dan ineens kan de moed je weer helemaal in de schoenen zinken. Allemaal logisch en verklaarbaar. En toch wil je dat je weer “gewoon” kunt meedraaien met de mensen om je heen. Dat kan ook en dat mag ook, maar je moet er rekening mee houden dat het niet altijd meteen lukt. Gun jezelf tijd voor je verdriet of voor het “iets niet kunnen.” Laat het maar gebeuren en laat het over je heen komen. In het volgende gedicht van Ilone Krukkert wordt dit alles mooi uitgelegd: Iedereen heeft zijn eigen verdriet,maar wil het eigenlijk niet voelen.Daarom doen we ons vaak beter vooren zeggen wat anders dan we eigenlijk bedoelen.Dan is het makkelijker te dragen, te verkroppen.We doen het allemaal weleensons verdriet en ons leed, achter een glimlach verstoppen.We hoeven dan niks van ons verdriet uit te leggen...houden het voor onszelfin plaats van het eerlijk tegen een ander te zeggen.

Lees meer »

Open of dicht?

En...... ga je nog met vakantie dit jaar? Een vraag die me regelmatig gesteld wordt, zeker in deze periode. En ja, natuurlijk ga ik met vakantie. Want het is niet alleen fijn om even niet te hoeven werken, maar het is ook de tijd om weer op te laden, zodat ik er weer een hele poos tegenaan kan.

Lees meer »

Hoe ervaren kleine kinderen een uitvaart?

Kleinere kinderen worden nog te vaak weggehouden of beschermd bij een uitvaart. “Dat kunnen ze nog niet aan”, wordt er dan gezegd. Uit ervaring kan ik vertellen dat kinderen hiermee goed kunnen omgaan, als de hele gang van zaken maar goed wordt uitgelegd.

Lees meer »

Aanwezig

Hoewel ik probeer om zo weinig mogelijk op te vallen tijdens het begeleiden van een uitvaart, ben ik natuurlijk wel aanwezig. Daarom begeleid ik de families ook. Het is niet de bedoeling dat ik voorop loop en laat zien wie ik ben. Nee, de families mogen van mijn expertise gebruik maken en op de achtergrond begeleid ik hen en stuur ik hen aan. Ze mogen me alles vragen op welke tijd dan ook. Ik sta voor hen klaar.

Lees meer »

Wensen rondom de uitvaart

Er zijn heel veel verschillende mogelijkheden om een uitvaart persoonlijk te maken. Het zou echt een te lang verhaal worden om dit hier allemaal te vermelden. Je kunt bij mij ook gratis een wensenboekje aanvragen. Dat is dé manier om vast een en ander te noteren voor als je er straks niet meer bent. Je kunt alles opschrijven waar je nu aan denkt en je kunt het ook altijd nog wijzigen. Er staat echt een heleboel in, bijv. of je een uitvaartverzekering hebt; welke kaart je graag zou willen. Op welke (natuur)begraafplaats wil je worden begraven óf wil je toch liever gecremeerd worden. Wil je dat er heel veel mensen naar je uitvaart komen of wil je het in een kleine kring. Dit zijn zomaar een paar voorbeelden van de vragen in het boekje. Een kleine greep uit de keuzemogelijkheden zie je ook in het bijgaande filmpje.Zo'n wensenboekje is ook heel handig voor de nabestaanden. Zij weten dan precies hoe jij het graag wilt hebben en wat jouw voorkeuren zijn. Mocht je het moeilijk vinden om het boekje in te vullen, dan ben ik graag bereid om je hierbij te helpen. Je kunt altijd vrijblijvend een afspraak met me maken.

Lees meer »

Cremeren of begraven

Eén van mijn eerste vragen als ik bij een familie kom is meestal: “Wil de overledene gecremeerd of begraven worden?” Begraven is uiteindelijk wel duurder dan cremeren, omdat je ook moet betalen voor grafrechten en onderhoud van de begraafplaats én meestal wordt er op een graf ook een steen of een ornament geplaatst.

Lees meer »

Verjaardag

“Van harte gefeliciteerd met je ….verjaardag!” Hoe vaak per jaar zou je zoiets zeggen? En ook op Facebook en LinkedIn word je de gelegenheid geboden om iemand te feliciteren.Vandaag is het de verjaardag van Consolare Uitvaartbegeleiding. En vandaag wordt Consolare 8 jaar. Op 1 september 2014 schreef Consolare zich in bij de Kamer van Koophandel en werd het bedrijf dus gevestigd. Dat betekent dus dat we vandaag vieren dat we al 8 jaar families begeleiden op weg naar een uitvaart. Dat betekent ook dat we al heel veel families zijn tegengekomen. En dat betekent ook dat we weten dat er heel veel verschillende families zijn. En dat maakt het vak nou zo mooi en spannend. Elke keer weer stappen we binnen bij een andere familie. Sommigen daarvan kennen we en sommigen ook niet. En tóch doen we voor alle families hetzelfde.  We begeleiden ze onderweg naar een uitvaart. Ze moeten afscheid nemen van iemand die hun dierbaar was en daarin mogen wij hen ondersteunen. Ze mogen zelf aangeven hoe ze het willen en wat ze willen en Consolare begeleidt hen bij het maken van (soms moeilijke) keuzes.

Lees meer »